W ostatnim czasie to już drugi wpis o Facebooku, ale trafiłem na ciekawy materiał po niemiecku i przy okazji chciałbym poruszyć ważny temat, który się z tym materiałem wiąże. Chodzi mi mianowicie o informacje i chociażby zdjęcia, które „wrzucamy” na Facebooka. Krótko wspomniałem o tym we wpisie o bezpieczeństwie na Facebooku, teraz chciałbym to rozwinąć. Impulsem do poruszenia tego tematu był projekt gazety taz (Die Tageszeitung), w którym szeroko mówi się m.in. właśnie o bezpieczeństwie naszych osobistych danych na Facebooku. Jak zapewne słyszeliście, władze niektórych landów niemieckich mają zastrzeżenia co do ustawień prywatności a nawet co do popularnego przycisku „Lubię to!”. Filmik, który Wam dzisiaj pokażę, skupia się na naszych osobistych danych, które Facebook przetrzymuje na swoich serwerach. 

Wspomniany projekt taz porusza chociażby następujące kwestie:

• zbieranie danych użytkowników także po wylogowaniu (Weitersammeln nach dem Logout)
• automatyczne rozpoznawanie twarzy użytkowników (automatische Gesichtserkennung)
• kontrola nad osobistymi danymi (Kontrolle über eigene Daten)
• ustawienia konta (Kontoeinstellungen)
• itd.

Redaktorzy taz piszą na swojej stronie także o tym, że zdjęcia, które opublikujemy na swoim profilu, nie znikają z serwera po ich usunięciu. Kontrowersje budzi też fakt, że każde zdjęcie innych osób, które jest dla nas widoczne, może zostać pobrane na dysk i następnie opublikowane na własnym profilu. I tutaj ciekawostka: jeżeli publikujemy zdjęcie osoby, której nie mamy w znajomych, wtedy ta osoba nie zostanie o tym fakcie powiadomiona. Nie zadziała mianowicie funkcja rozpoznawania twarzy. Tak pisze o tym taz, podając przykład Tiny Kulow:

Man kann ein Foto herunterladen, das geht bei Facebook immer, und dann kann man es in seine eigenen Fotoalben wieder hochladen, um zu sehen, ob Facebook das Gesicht erkennt. Wenn man kein „Freund” von Tina ist, wird Facebook ihr Gesicht nicht identifizieren.

W dalszej części artykułu jest mowa o usuniętym zdjęciu tejże Tiny, które w cudowny sposób pojawia się znowu w kopii danych osobistych (zdjęcia, filmy, posty na tablicy, imiona i nazwiska znajomych), które każdy użytkownik może pobrać z Facebooka:

Ein paar Wochen später klickt man unter Kontoeinstellungen den Link „Lade eine Kopie deiner Facebook-Daten herunter”. Man bekommt eine komprimierte Zip-Datei geschickt, die alle Fotos, E-Mails und Pinnwand-Einträge des eigenen Profils enthält. Man scrollt durch drei Jahre alte Mails. Und plötzlich schaut einen Tina Kulow an.

Jak widzicie, warto jest co najmniej dwukrotnie pomyśleć, zanim udostępnimy na Facebooku coś, co nie powinno się znaleźć online. I tu przechodzimy do przykładu Maxa, studenta z Wiednia, który bardzo chciał się przekonać, co Facebook o nim wie. Zażądał więc przysłania na CD wszystkich danych, które przechowywane są na serwerach (obecnie nie ma już takiej możliwości, ale dane można pobrać w formacie .zip). Wynik? Ponad 1200-stronicowy plik .pdf, w którym Max znalazł na przykład bardzo osobiste maile, których dawno chciał się pozbyć, tzn. skasował je z konta, ale Facebook nie do końca tego polecenia posłuchał i zostawił wszystkie wiadomości w archiwum:

Sehr persönliche Mails, die er hatte löschen wollen, sind da immer noch gespeichert.

Jeszcze innym problemem okazały się udostępnione zdjęcia. Gdy pstrykamy fotkę i udostępniamy ją online, Facebook zapisuje sobie model naszego telefonu oraz, jeżeli to możliwe, także jego położenie. Wiadomo wtedy więc, kiedy się logowaliśmy, ale także z jakiego miejsca na ziemi:

Wenn man ein Foto hochlädt, merkt sich Facebook Kameratyp – und wenn möglich auch den Ort der Aufnahme. Es weiß, wann man sich eingeloggt hat, oft auch wo.

Maxa to przerosło i postanowił coś z tym zrobić. Wyszedł więc z inicjatywą „Europe versus Facebook„, aby pomóc innym użytkownikom w podobnych przypadkach. Jego historię zobaczycie w skrócie na poniższym filmie:

A jak Wy dbacie o swoją prywatność na Facebooku?

Źródło niektórych informacji: taz.de