Czasowniki modalne (łac. modus – sposób) określają stosunek osoby mówiącej do treści jej wypowiedzi. Czasownik modalny w formie osobowej oraz drugi czasownik w bezokoliczniku (czasownik główny zdania) tworzą razem orzeczenie (w zdaniach poniżej zaznaczone kolorem czerwonym). Czasownik modalny stoi w zdaniu oznajmującym zawsze na drugim miejscu, natomiast czasownik główny na końcu zdania w bezokoliczniku, np.:
Ich muss meine Hausaufgaben machen. – Muszę odrobić moją pracę domową.
Peter kann sehr gut schwimmen. – Piotr potrafi bardzo dobrze pływać.
W języku niemieckim mamy sześć czasowników modalnych:
- dürfen – mieć pozwolenie,
- können – móc, umieć, potrafić,
- mögen – lubić (może też wyrażać życzenie, pragnienie),
- müssen – musieć,
- sollen – mieć powinność,
- wollen – chcieć.
Jak odmieniają się czasowniki modalne w języku niemieckim?