Cechą dosyć charakterystyczną dla języka niemieckiego jest częste występowanie rzeczowników złożonych (Zusammengesetzte Substantive; Komposita), np.: der Blumentopf – doniczka na kwiaty (die Blume – kwiat + der Topf – garnek, doniczka) czy die Topfblume – roślina doniczkowa. Rzeczowniki złożone składają się z dwóch lub nieraz więcej wyrazów, przy czym warto podkreślić fakt, że ostatni człon złożenia jest ZAWSZE rzeczownikiem i nazywamy go wyrazem określanym. Od tego ostatniego członu zależy też rodzaj gramatyczny całego złożenia i od niego właśnie zaczynamy tłumaczenie. Wystarczy porównać podane wyżej przykłady. Mamy der Topf, stąd też der Blumentopf. Analogicznie jest to w drugim przykładzie: die Blume, a więc też die Topfblume.
Rzeczowniki złożone to nie tylko połączenie dwóch rzeczowników. Udział w tym całym zamieszaniu mają też inne części mowy: przymiotniki, czasowniki, przyimki oraz liczebniki. Przyjrzyjmy się bliżej konkretnym przykładom.