Szukając pomysłu na nowe wpisy postanowiłem dokładniej przyjrzeć się wszystkim niemieckim przypadkom gramatycznym, mimo że na blogu jest już sporo wpisów poruszających to zagadnienie. Wszystko jest jednak rozsypane, przypadki przewijają się gdzieś między wierszami, a mi osobiście brakuje dokładnej analizy każdego przypadku z osobna. Pamiętam, że gdy sam kiedyś się tego uczyłem i próbowałem znaleźć powiązania, przykłady, aby to wszystko lepiej zrozumieć, to niełatwo było zebrać to w jedną całość. Doskonałym sposobem na zobrazowanie bardziej rozbudowanych tematów w zwięzłej formie są moim zdaniem mapy myśli, które wielokrotnie już tutaj wykorzystywałem.…
Ostatni wpis dotyczący czasu przeszłego Perfekt pochodzi z 18. sierpnia 2010 roku…minęło już trochę czasu, więc tak sobie pomyślałem, że warto jest ten temat rozwinąć. Poza tym obiecałem to komuś i wypadałoby dotrzymać słowa ;) Nie będę już rozwijał tematu tworzenia imiesłowów Partizip II czy budowy zdań w tym czasie, skupię się natomiast na regułach użycia czasowników posiłkowych haben i sein. Jeżeli macie z tym problem, odmianę czasowników posiłkowych też znajdziecie na blogu (wpis jest jeszcze starszy, pochodzi z końca lipca zeszłego roku).
Kiedy tworzymy czas przeszły Perfekt z czasownikiem posiłkowym haben?
Czasownika posiłkowego haben wymaga większość czasowników w języku niemieckim, a są to:
- czasowniki z dopełnieniem w bierniku (tzw. czasowniki przechodnie), np.: essen – jeść, schreiben – pisać, haben – mieć, sehen – widzieć, hören – słyszeć, słuchać, verstehen – rozumieć itd.
- czasowniki modalne
- czasowniki zwrotne
- wiele czasowników nieprzechodnich, które wyrażają trwanie czynności lub stanu, np.: sitzen – siedzieć, stehen – stać, helfen – pomagać itd.
- czasowniki nieosobowe, np.: es regnet – pada deszcz, es schneit – pada śnieg, es gibt – jest, są itd. (z wyjątkiem: es passiert – zdarza się, es gelingt – udaje się; por. Was ist passiert? – Co się stało?)