Zasady użycia wielkiej i małej litery po dwukropku w języku niemieckim są raczej dosyć oczywiste i logiczne, wystarczy uświadomić sobie kilka kwestii. Wielką literą piszemy mianowicie po dwukropku każde słowo, które jest rozpoczęciem nowej myśli lub po prostu nowego zdania. Często mamy tutaj do czynienie z cytatami, przytoczeniem czyichś słów, np.:

Der Lehrer sagte: ?Seid bitte leiser!?
Nauczyciel powiedział: ?Bądźcie proszę ciszej.?

albo

Dosierungsanleitung: Man nehme einmal täglich 2 Tabletten nach dem Essen.
Dawkowanie: przyjmować raz dziennie 2 tabletki po jedzeniu.

Zastanawiam się teraz, czy w powyższym zdaniu po polsku słowo ?przyjmować? powinno być zapisane małą, czy wielką literą. Są tutaj poloniści? :)

Wielką literą piszemy oczywiście także KAŻDY rzeczownik stojący bezpośrednio po dwukropku, bo przecież WSZYSTKIE rzeczowniki w języku niemieckim piszemy wielką literą, bez względu na to, w której części zdania akurat się znajdują. Czyż nie? Ta sama zasada dotyczy nazw własnych. Spójrzcie na przykłady:

Im Buch steht: Ferrari ist eine der teuersten Marken von Autos.
W książce jest napisane: Ferrari jest jedną z najdroższych marek samochodów.

Auf dem Zeichen steht: Rauchen verboten!
Na znaku jest napisane: Palenie zabronione!

Można się teraz domyślić, że małą literą piszemy po dwukropku wszystko, co nie jest rzeczownikiem lub nazwą własną. I racja, bo tak możemy sformułować pierwszą regułę. Małą literą piszemy także pierwsze słowo po dwukropku, które jest rozpoczęciem wypowiedzi nie będącej zdaniem z gramatycznego punktu widzenia, np.:

Dosierungsanleitung: einmal täglich 2 Tabletten nach dem Essen.
Dawkowanie: raz dziennie 2 tabletki po jedzeniu.

Mam nadzieję, że tych kilka podstawowych reguł pomoże Wam w poprawnym użyciu wielkich i małych liter po dwukropku. Jeżeli macie jakieś pytania lub uwagi, zapraszam do komentowania.